A.LAPID CHICHARON

chicharon-bulaklak


chicharon-bituka


chicharon-laman


chicharon-balat




BBQ, liempo (in Tutuban outlet we also have grilled chicken, fish, squid, because it is located in grilling area)



A.LAPID CHICHARON - TUTUBAN


A.LAPID CHICHARON - FESTIVAL MALL


A.LAPID CHICHARON - FESTIVAL MALL (SHOPWISE)

On Marriage & Salvation

Published in Pasugo, July 2006

“… Male and female He created them. Then God blessed them … Therefore a man shall leave his father and mother and be joined to his wife, and they shall become one flesh.” – Genesis 1:27-28; 2:24, New King James Version

There is a deeper truth to be learned concerning the marriage bond.

GOD HIMSELF instituted marriage. This biblical teaching shows that marriage, and the family that results from such a union, are not just man-made institutions. Hence, it is but proper and fitting for people to make resolute efforts in safeguarding their stability. As such, one of the foci of concerned countries and organizations, such as the UN, is the protection and preservation of the family. They know very well that when this basic social unit disintegrates or becomes dysfunctional, for sure, that will lead to serious consequences.

Scholars of family studies note that there is no other social unit that can fulfill the vital functions that the family performs for society. They say that, as the first social group to which the individual is exposed, the family is the link between the individual and the larger society. Its influence on personality and character is pervasive, and it is a major agent in the transmission of culture (Medina, Belen T. G. The Filipino Family, pp. 2, 7) especially the fundamental values.

‘Let not man separate’
Taking a biblical perspective makes us discern that preserving the family starts with preserving marriage. Sad to say, many people today do not accord marriage its true meaning and value by living together like what husbands and wives do without the benefit of marriage, or by divorcing or separating from their spouse. For true Christians, however, the union of husband and wife through marriage is sacred, holy, and inviolable. Furthermore, there is a deeper truth to be learned concerning the bond of marriage that has something to do with our salvation.

And because it is God who instituted marriage and the family, it is His laws concerning these that ought to be followed, especially now that many problems beset families. This is the law that God decreed concerning the union of a man and a woman in marriage since the beginning according to the Lord Jesus Christ:

“… He who made them at the beginning ‘made them male and female’, and said, ‘For this reason a man shall leave his father and mother and be joined to his wife, and the two shall become one flesh’. So then, they are no longer two but one flesh. Therefore what God has joined together, let not man separate.” (Matt. 19:4-6, New King James Version)

It is against the will of God for a man and woman to live together as though they are husband and wife without God’s blessing or sanctioning by marriage. Even if others may consider it socially or culturally acceptable, only those who have been joined by God through marriage, can live as true husband and wife, and God’s law is clear that “what God has joined together, let not man separate.”

How does God unite a man and a woman through marriage? He binds them by means of His laws and ordinances, which they ought to fulfill:

“For the woman who has a husband is bound by the law to her husband as long as he lives. But if the husband dies, she is released from the law of her husband. So then if, while her husband lives, she marries another man, she will be called an adulteress; but if her husband dies, she is free from the law, so that she is no adulteress, though she has married another man.” (Rom. 7:2-3, Ibid.)

Marriage, therefore, is a lifetime covenant that must be governed by God’s laws. Hence, before anyone decides to get married, he or she should give this a serious thought. If grave problems arise after marriage, the husband and the wife cannot simply separate and live with someone else. Doing so while the spouse is still alive, is committing an act of adultery, and, those who practice such a thing “will not inherit the kingdom of God” (Gal. 5:19, 21, Ibid.). Therefore, it is a grave sin, a capital offense, in God’s sight to separate from one’s spouse, and live with someone else while he or she is still alive. God also decreed:

“… A wife must not separate from her husband. But if she does, she must remain unmarried or else be reconciled to her husband. And a husband must not divorce his wife.” (I Cor. 7:10-11, New International Version)

God hates divorce
What if marital problems arise? Divorce or separation is not the solution. The husband and the wife should put aside their differences, and let God’s will prevail and be the guideline and the foundation of their marital relationship, their “common ground.”

Others may argue that they are already divorced and, therefore, free from any marital responsibility and can remarry according to the laws of a particular country. God, however, declares:

“ ‘I hate divorce’, says the LORD God of Israel. ‘I hate it when one of you does such a cruel thing to his wife. Make sure that you do not break your promise to be faithful to your wife’.” (Mal. 2:16, Today’s English Version)

This is why for the true people of God, His law reigns definite and supreme – that man should not separate those who have been joined together by Him.

This law of God does not just apply to the kind of marriage that people commonly understand. As mentioned, there is a deeper truth to be learned concerning the marriage bond.

Also joined by God to be one
There are people whom the Apostle Paul refers to as “called [by God] into the fellowship of His Son” (I Cor. 1:9, NKJV). The Jerusalem Bible renders the verse: “… God by calling you has joined you to his Son …” Those who were called by God were joined together with Christ, so that they become one. Apostle Paul explains further:

“… You are like a pure virgin whom I have promised in marriage to one man only, Christ himself.” (II Cor. 11:2, TEV)

In this verse, Apostle Paul was referring to Christ and those who were promised in marriage to Him. They are the ones who are “lawfully” bound to Christ:

“That’s why a man will leave his father and mother and be united with his wife, and the two will be one. This is a great mystery. (I’m talking about Christ’s relationship to the church.)” (Eph. 5:31-32, God’s Word)

Joined together by God, Christ and His Church for whom He gave His life are a “married couple.” That Church is none other than the Church of Christ:

“Take heed therefore to yourselves and to all the flock over which the Holy Spirit has appointed you overseers, to feed the church of Christ which he has purchased with his blood.” (Acts 20:28, Lamsa Translation)

Being Christ’s spouse, the Church of Christ is the one that has a relationship with Him and is joined to Him. And so, those who say that they have already accepted Christ but refuse the Church of Christ are practically trying to separate Him from His spouse, and are in effect violating God’s law that no man should separate those who have been joined together by God. Christ will never acknowledge as His those who say that they are related to Him, yet are not in His Church, His spouse, because it would be an “illegal” or “illicit” relationship for anyone to have relationship with one who is not his legal spouse. How firm and strong is the bond or relationship between Christ and His Church? Christ values and loves the Church so much:

“Husbands, love your wives just as Christ loved the church and gave his life for it.” (Eph. 5:25, TEV)

Christ loved the Church that He provides and takes care of the need of His Church (Eph. 5:29) and even gave His life for it. But, the irony is that there are those who cast aspersions to the Church, persecute it, and want it destroyed by making a mockery out of God’s plan and are deceiving others by preaching that it is enough to accept the Lord Jesus and that the Church is no longer needed. Such acts are truly violative of God’s will because Christ and His Church are together even in God’s plan regarding the way salvation is achieved:

“Now glory be to God … because of his master plan of salvation for the church through Jesus Christ.” (Eph. 3:20-21, Living Bible)

These biblical truths prove the importance of being in the Church “married” to Christ in order to be joined together with Him in God’s sight. Hence, one needs to enter the true Church of Christ, which is the spouse of our Lord Jesus Christ. And once inside the true Church of Christ, one must continue to abide in Christ by obeying God’s commandments. By this, one is assured of salvation and of entrance into the Holy City (Rev. 21:1-4), a place prepared for Christ’s spouse.

Si Cristo ba’y Diyos na Manlalalang?

Published in Pasugo, July 2006

“Na siya ang larawan ng Dios na di nakikita, ang panganay ng lahat ng mga nilalang.” (Colosas 1:15)

MALINAW NA ITINUTURO ng Biblia na ang tunay na Diyos na lumikha ng lahat ng bagay ay ang Ama na nasa langit. Gayunpaman ay may mga naniniwala na si Cristo raw ang tunay na Diyos at Siya ring Manlalalang. Sinisikap nilang patunayan ito sa pamamagitan ng paggamit din ng mga talata sa Biblia. Dahil dito, mahalagang suriin natin ang ilan sa mga talatang ito at alamin kung tama ang pagkaunawa nila sa mga ito.

1. Juan 1:3: “Ang lahat ng mga bagay ay ginawa sa pamamagitan niya; at alin man sa lahat ng ginawa ay hindi ginawa kung wala siya.”

Si Cristo raw ang Diyos na Lumalang ng lahat ng bagay dahil sinasabi sa talata na ang lahat ay ginawa sa pamamagitan Niya.

2. Genesis 1:26: “At sinabi ng Dios, Lalangin natin ang tao sa ating larawan, ayon sa ating wangis: at magkaroon sila ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop, at sa buong lupa, at sa bawa’t umuusad, na nagsisiusad sa ibabaw ng lupa.”

Ang talatang ito ay isa pa raw sa mga katibayan na si Cristo ay Siya ring Diyos na Lumalang sapagkat dito raw ay kausap ng Diyos ang dalawa pang persona ng tinatawag nilang Trinidad. Kaya ang ka-“natin” daw dito ng Diyos ay si Cristo at ang Espiritu Santo.

3. Kawikaan 8:22-30: “Inari ako ng Panginoon sa pasimula ng kaniyang lakad, Bago pinasimulan ang kaniyang mga gawa ng una. Ako’y nalagay mula noong araw mula ng walang pasimula, Bago nalikha ang lupa. Ako’y nailabas ng wala pang mga kalaliman; Nang wala pang mga bukal na sagan ng tubig. Bago ang mga bundok ay nalagay, Bago ang mga burol ay ako’y nailabas: Samantalang hindi pa niya nililikha ang lupa, ni ang mga parang man, Ni ang pasimula man ng alabok ng sanglibutan. Nang kaniyang itatag ang langit nandoon ako: Nang siya’y maglagay ng balantok sa balat ng kalaliman: Nang kaniyang pagtibayin ang langit sa itaas: Nang maging matibay ang mga bukal ng kalaliman: Nang bigyan niya ang dagat ng kaniyang hangganan, Upang huwag salangsangin ng tubig ang kaniyang utos: Nang kaniyang iayos ang mga patibayan ng lupa: Nasa siping nga niya ako na gaya ng matalinong manggagawa: At ako ang kaniyang ligaya sa araw-araw, Na nagagalak na lagi sa harap niya.”

Ito ay iniuugnay nila sa mga talatang nasa unahan upang patunayan na si
Cristo ay eksistido na raw bago pa lalangin ang lahat ng bagay. Ang binabanggit daw dito ay si Cristo. Malinaw raw na sinasabi rito na nasa siping na Siya ng Diyos bago pa pinasimulan ang Kaniyang mga gawa at bago nilikha ang lupa. Mula sa mga talatang nabanggit ay nagkonklusyon sila na si Cristo ay Diyos na Manlalalang.

Ang tinutukoy sa Kawikaan 8:22-30
Hindi ang Panginoong Jesucristo ang tinutukoy na naroon na sa pasimula ng paglalang ng Diyos kundi ang karunungan:

“Hindi ba umiiyak ang karunungan, At inilalabas ng unawa ang kaniyang tinig? … Akong karunungan ay tumatahan sa kabaitan, At aking nasusumpungan ang kaalaman at gunita.” (Kaw. 8:1, 12)

Ang karunungang naroon na nang wala pa ang lahat ay ang karunungan o kaunawaan ng Diyos na Kaniyang ginamit sa paglikha sa langit at lupa:

“Nilikha ng Panginoon ang lupa sa pamamagitan ng karunungan; Itinatag niya ang langit sa pamamagitan ng kaunawaan.” (Kaw. 3:19)

Natitiyak natin na ang karunungang ginamit ng Diyos sa paglikha ng langit at lupa ay hindi isa pang Diyos sapagkat kung magkagayon ay darami ang Diyos. Lalabag ito sa doktrina ng Biblia na iisa lamang ang Diyos (Mal. 2:10). Siya ang may-ari ng karunungang ginamit sa paglalang.

Ang ka-“natin” sa Genesis 1:26
Ang ka-“natin” at mga kausap ng Diyos nang sabihin Niyang “lalangin natin ang tao” ay hindi ang inaakala ng iba na dalawa pang persona ng Trinidad, kundi ang mga kerubin at mga serapin na naroon na bago pa nilalang ang tao:

“Ano pa’t itinaboy ang lalake; at inilagay sa silanganan ng halaman ng Eden ang mga Querubin at ang isang nagniningas na tabak na umiikot, upang ingatan ang daang patungo sa kahoy ng buhay.” (Gen. 3:24)

“Sa itaas niya ay nangatayo ang mga serapin: bawa’t isa’y may anim na pakpak: na may dalawa na nagsisitakip ng kaniyang mukha, at may dalawa na nagsisitakip ng kaniyang mga paa, at may dalawa na naglilipad sa kaniya.” (Isa. 6:2)

Subalit nang isagawa na ng Diyos ang aktuwal na paglalang ay Siya lamang mag-isa ang gumawa nito:

“At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.” (Gen. 1:27)

Walang “ka-manlalalang” o kinatulong ang Diyos nang lalangin Niya ang lahat ng bagay:

“Ganito ang sabi ng Panginoon, ng iyong Manunubos, at niyang naganyo sa iyo mula sa bahay-bata, Ako ang Panginoon na gumagawa ng lahat na bagay; na naglaladlad, na magisa ng langit; na naglalatag ng lupa.” (Isa. 44:24_

“Ikaw ang Panginoon, ikaw lamang; ikaw ang lumikha ng langit, ng langit ng mga langit, pati ng lahat na natatanaw roon, ng lupa at ng lahat na bagay na nangaroon, ng mga dagat at ng lahat na nangaroon, at iyong pinamalaging lahat; at ang hukbo ng langit ay sumasamba sa iyo.” (Neh. 9:6)

Samakatuwid, maling ipakahulugan na sa Genesis 1:26 ay nag-uusap ang mga diumano’y persona ng Trinidad. Ang pinatutunayan ng Biblia na kausap dito ng Diyos ay ang mga kerubin at mga serapin. Ang tunay na Diyos ay hindi Trinidad at hindi rin maaari na si Cristo ay maging Diyos na Manlalalang.

Ang kahulugan ng nasa Juan 1:3
Ang sinasabing “ang lahat ay ginawa sa pamamagitan Niya” ay hindi nangangahulugang si Cristo ay ang lumalang, kundi, ang kahulugan nito ay ipamamagitan ni Cristo ang lahat ng bagay:

“Sapagka’t marapat sa kaniya na pinagukulan ng lahat ng mga bagay, at sa pamamagitan niya ang lahat ng mga bagay, …” (Heb. 2:10)

Pinatunayan pa ni Apostol Pablo sa ibang pagkakataon na talagang ang lahat ng bagay na nilalang ay iniukol kay Cristo at sa pamamagitan Niya:

“Sapagka’t sa kaniya nilalang ang lahat na mga bagay, sa sangkalangitan at sa sangkalupaan, na mga bagay na nakikita at ang mga bagay na di nakikita, maging mga luklukan o mga pagsakop o mga pamunuan o mga kapangyarihan; lahat ng mga bagay ay nilalang sa pamamagitan niya at ukol sa kaniya.” (Col. 1:16)

Kailangan ng lahat ng taong nilalang ng Diyos na sila’y ipamagitan ni Cristo sapagkat sa pamamagitan Niya ay papagkakasunduin ang tao sa Diyos:

“At sa pamamagitan niya ay pakipagkasunduin sa kaniya ang lahat ng mga bagay, na pinapayapa niya sa pamamagitan ng dugo ng kaniyang krus; sa pamamagitan niya, sinasabi ko, maging mga bagay sa kalupaan, o mga bagay sa sangkalangitan. At kayo, nang nakaraang panahon ay nangahihiwalay at mga kaaway sa inyong pagiisip sa inyong mga gawang masasama. Gayon ma’y pinakipagkasundo niya ngayon sa katawan ng kaniyang laman, sa pamamagitan ng kamatayan, upang kayo’y iharap na mga banal at walang dungis at walang kapintasan sa harapan niya.” (Col. 1:20-22)

Kaya, kung sinabi man sa Juan 1:3 na “ang lahat ng bagay ay ginawa (o nilalang) sa pamamagitan Niya” (o ni Cristo), hindi ito nangangahulugang si Cristo ay Diyos na Manlalalang. Ipinakikilala lamang nito na si Jesus ay Tagapamagitan ng tao sa Diyos (I Tim. 2:5).

Si Cristo’y hindi Diyos na Manlalalang
Ang isa pang katibayan na si Cristo’y hindi Diyos na Manlalalang ay ang katotohanang Siya man ay nilalang din ng Diyos:

“Na siya ang larawan ng Dios na di nakikita, ang panganay ng lahat ng mga nilalang.” (Col. 1:15)

Isa pa ito sa lalong nagpapatunay na mali ang pagkaunawa ng mga naniniwalang si Cristo’y Diyos sa mga talatang ginamit sa Juan 1:3; Genesis 1:26, at Kawikaan 8:22-30. Si Cristo ay hindi manlalalang, kundi isa Siyang nilalang. Siya ang panganay sa lahat ng nilalang.

Bakit sinabing si Cristo ang panganay sa lahat ng nilalang gayong hindi naman Siya ang unang taong nilalang? Sapagkat nakilala na Siya nang una bago pa itinatag ang sanlibutan. Siya ang una sa pagkapanukala. Nasa isip na Siya ng Diyos bago pa lalangin ang sanlibutan. Ngunit wala pang Cristo sa kalagayan noong pasimula ng paglalang. Inihayag lamang Siya nitong mga huling panahon:

“Na nakilala nga nang una bago itinatag ang sanglibutan, nguni’t inihayag sa mga huling panahon dahil sa inyo.” (I Ped. 1:20)

Nahayag o nagkaroon ng katuparan ang nasa isip ng Diyos noong una ukol sa pagkakaroon ng Cristo nang Siya ay ipanganak ng isang babae, si Maria na Kaniyang ina:

“Datapuwa’t nang dumating ang kapanahunan, ay sinugo ng Dios ang kaniyang Anak, na ipinanganak ng isang babae, na ipinanganak sa ilalim ng kautusan.” (Gal. 4:4)

Paano ngayon sasabihing si Cristo ang Siyang Diyos na Manlalalang? Si Cristo mismo ay hindi papayag sa gayong aral. Manapa, ipinakilala ni Cristo kung sino lamang ang Diyos na dapat sampalatayanan upang makamit ng tao ang buhay na walang hanggan – ang Ama at hindi ang Anak ang iisang tunay na Diyos:

“Ang mga bagay na ito ay sinalita ni Jesus; at sa pagtingala ng kaniyang mga mata sa langit, ay sinabi niya, Ama, dumating na ang oras; luwalhatiin mo ang iyong Anak, upang ikaw ay luwalhatiin ng Anak: … At ito ang buhay na walang hanggan, na ikaw ay makilala nila na iisang Dios na tunay, at siyang iyong sinugo, sa makatuwid baga’y si Jesucristo.” (Juan 17:1, 3)

Hindi ipinakilala ni Cristo ang Kaniyang sarili na Diyos, kundi “Anak” at “sinugo” ng Ama na Siyang iisang Diyos na tunay.

Samakatuwid, nagkakamali sa pagkaunawa at paggamit ng mga talata ng Banal na Kasulatan ang mga nagtuturo at naniniwalang si Cristo ay Diyos. Ang iisang tunay na Diyos ay ang Ama na lumalang ng lahat ng bagay. Hindi si Cristo ang Diyos na lumalang. Si Cristo ay nilalang. At bagama’t Siya ay pinagkalooban ng Ama ng maraming katangian at karangalang wala sa ibang tao, Siya ay tao sa likas na kalagayan. Ito ay isa sa mga aral na dapat panindiganan at sampalatayanan sapagkat ito ay ikapagkakaroon ng buhay na walang haggan.

Me-anne, Myra & Shirley

Naaalala ko sila...
me-anne - pinaka una, heart, thoughtful
myra - fun, sweet, good, cool
shirley - laugh, guide, comfort

Live Another New Day

Live another new day.
Think of positive things,
Feel the fresh breath of air,
Forget what a negative mind brings.

Live another new day,
Look upon the bright sky,
As the eagle soars high,
Let the river of tears run dry.

Live another new day,
Aim for sparkling victory,
Learn from the ocean of failures,
Till triumph stands over the sea.

Live another new day,
Be strong enough to climb
The highest hill and mountain,
Hang on through the hard time.

Live another new day,
Ask God Almighty and divine
To turn dark clouds and rain
Into next day’s smiling sunshine.

Bernardo F. Asuncion